Zo’n kleine dertig jaar geleden, toen ondergetekende nog wekelijke een radioshow maakte -die heette niet toevallig Rootstime Radio- kwamen een hele tijd lang haast wekelijks de stemmen van Andrew en David Williams voorbij. Dat had alles te maken met een titelloze plaat en eentje die “Harmony Hotel” heette. Daar werden in de loop der maanden zowat alle tracks uit gedraaid, ook al omdat de broers, die gezegend waren met stemmen die heel Everley-achtig klonken en die bij Don en Phil hun gevoel voor gezongen harmonie hadden aangescherpt. Dat Lone Justice en Holy Brothers snarenman Marvin Etzioni, alias The Mandolin Man, voor een flink deel mee verantwoordelijk was voor de klank van die platen, was, wat mij betreft, mooi meegenomen.

Vandaag blijkt dat er destijds, in 1996, nog een plaatje opgenomen werd, dat echter nooit het daglicht zag en daar wordt nu dus komaf mee gemaakt. “Memories to Burn” bevat slechts één nummer van de broers (“She’s got that Look in her Eyes”) en negen covers. Die komen van respectievelijk Robbie Fulks (“Tears only Run One Way” en het nog altijd fantastisch klinkende “She Took a Lot of Pills and Died”, dat destijd heel lekker gecombineerd kon worden met Ben Harper’s “Mama’s Got a Girlfriend Now”, maar dit helemaal terzijde), Iris DeMent (“Let the Mystery Be”, uit haar debuutplaat “Infamous Angel”), “Piney Wood Hills”, uit “Many a Mile”, de tweede plaat van Buffy Sainte-Marie en het overbekende “Death of a Clown”, destijds de debuutsingle van Dave Davies.

Allemaal klassiekers dus, of toch tot op zekere hoogte bekende nummers, die aangevuld werden met vier songs van Etzioni. Dat levert alles bijeen een kleine éénentwintig minuten muziek op, die mee ingespeeld werd door wijlen Don Heffington en Greg Leisz. Dat is dus een heel kort plaatje en daar ligt hem wellicht de reden in, dat het destijds niet werd uitgebracht. Daar komt nu dus, gelukkig maar, verandering in, dankzij Etzioni’s eigen Regional Records label. Het was lang wachten, hoewel we eigenlijk niet eens wisten dat we aan het wachten waren, maar het resultaat mag ook vandaag nog, na een dikke kwarteeuw heel vaak en met veel plezier beluisterd worden. Van dit soort trouvailles ben ik een onverbloemde fan en dus men ik meer dan een beetje blij met dit kleine, maar bijzonder fijne schijfje!

(Dani Heyvaert)